بغض به توان جمعه

ابرو كمون

ماه منير مهربون

درد آشناي نازنين

قربون روي ماهتم

يه عمره چش به راهتم

بي تو چقد غم دارم و

درد دو عالم دارم و

كنج دل پژمرده ام

ناز تو رو كم دارم و

گيسو بلند 

ابرو كمون

جون دو تاييمون قسم

ميدم ترو 

فقط بگو

عطري نگاه

يه روز روزي خوشگلم

پاي ركابت ميرسم

مني كه بي تو بي كسم؟

جون تموم عاشقا

جون درختا...غنچه ها

حرفي بزن 

چيزي بگو

دلگيرم از دوره زمون

از اين لباسا

آدما

از فقر و فحشا...ناز من

گيسو بلند 

ابرو كمون

قربون چشم خيس تو

كلي درازگوش اومده

تو خونه ها موش اومده

طاعون زده به شهرمون

چيزي نمونده واسمون

جز اسم پاك دينمون

دستام ميلرزه خوب من

كي ميرسي تو از سفر

اين جمعه ها دق كردن و

ماها رو عاشق كردن و

از هفته هامون رد ميشن

وقي تو نيستي عشق من

تو چشم مردم بد ميشن

آخ نازنين جمعه ها

از دست ما ناراحتي

يا روزگار لعنتي؟

پيشونيمونم خط خطي

ما چارمون ناچاريه

دستي بكش يار خوشگلم

روي سر چند تا گداي پاپتي

گيسو بلند 

ابرو كمون

بوي گل نرگس مياد

كي رد شدي از كوچمون؟

ديگه بريدم عشق من

من مردم از اين انتظار

گيسو بلند

ابرو كمون

((انا اليه راجعون))

شب

پنجره

وحشتناک بود.

دلم شکست.

داغونم کرد

عشق پاک

هوس

اعتماد

تهمت

بیگناهی

مرگ

بیا تقدیر با دستت بکش من را...همان دستی        که از خون  دل تنگم....دل آواره    رنگینه

                                                       **********

بيشتر در ايران يافت مي‌شود و معروف است که نماينده نواي ساز ايراني محسوب مي‌شود.
ماده بلبل آوازي دلکش، اما آهنگي غم انگيز دارد. بلبلان هزار دستان از لحاظ آواز خواني با يكديگر تفاوت هايي دارند بدين ترتيب كه برخي از آنان با صداي بم آواز ميخوانند كه اين نوع را مرغوب تر از سايرين تشخيص ميدهند.
برخي افراد بلبل را از لحاظ آوازخواني به سه دسته تقسيم ميکنند 1- آواز خوان با نت معمولي 2- آواز خوان با صداي بم 3- آوازخوان موقوم
برترين و خوش آوازترين و باحافظه ترين پرنده جهان بلبل (هزار دستان) مي باشد .قبل از ورود قناري به ايران نگهداري از بلبل رواج داشته است که با توسعه شهر ها و کاهش و دور شدن باغات از محل سکونت افراد و همچنين دشواري پرورش بلبل عمدتا بدليل نوع تغذيه در حال حاضر,نگهداري از بلبل رونق ندارد و تعداد اندکي هستند که بلبل نگهداري ميکنند. طول قد اين پرنده زيبا و خوش آواز كه در تمام نقاط فقط به رنگ قهوه اي سير و روشن يافت ميشود, از 16 تا 20 سانتي متراست. داراي نوكي بلند (به طول يك سانتيمتر) و چشماني مشكي رنگ ، درشت و زيبا و همچنين داراي دم پهن و بلندي ميباشد.
بلبل در اغلب مواقع دم پهن خود را بالا و پايين و به اطراف تكان ميدهد. اين عمل بخصوص در مواردي كه احساس خطر ميکند شدت بيشتري ميگيرد . ضمن اينکه تكان دادن دم زيبايي بي نظير و چشمگير اين پرنده را آشكار ميسازد. بديهي است با اين عمل بلبل خواهد توانست دشمنان خود را به سمت خود كشيده وآنها را از حوالي لانه که بلبل ماده و جوجه ها در آن سکونت دارند گمراه سازد . بلبل با حافظه قوي خود قادر است صداي تمام پرندگان آواز خوان را تقليد نمايد وبدين خاطر نت هاي بسيار از آواز پرندگان را اجرا ميكند و به همين دليل است كه او را هزار دستان نيز مي نامند . آواز بلبل تكراري نميباشد و هر آواز با آواز قبلي متفاوت و متغير و بسيارنيز دلنشين است. اغراق نيست اگر بگوييم در مقابل آواز بلبل صداي قناري جذابيت ندارد.

غذاي بلبل در طبيعت از حشرات مانند پشه ، مورچه ،ملخ ، جيرجيرك و لارو مگس و كرم مي باشد. در فصل بهار و تابستان در مناطق جنگلي و سرسبز و همچنين باغات مناطق اطراف تهران آواز دلنشين و متنوع بلبل شنيده ميشود. لازم بذكر است در فصل بهار و در مناطق خوش آب و هوا, بلبلان از نيمه هاي شب آواز خواني را شروع ميكنند و صداي آنان تا يك كيلومتر دورتر نيز شنيده مي شود .معمولا هزار دستان در فصل بهار و همچنين تيرماه از صبح خيلي زود تا هنگام غروب آواز خواني ميكند. بلبل درطي سال, دو بار توليد مثل مي نمايد كه يك نوبت در اواخر فروردين ماه و نوبت بعدي در اوايل تيرماه است. هزار دستان در ارتفاع كم و نزديك زمين در لابلاي تيغ ، بوته و درختان كوچك لانه سازي ميكند وهر بار 4 يا 5 تخم به رنگ سبز تيره ميگذارد كه پس از خوابيدن مداوم بلبل ماده برروي تخم ها طي مدت 14 تا 16 روزبه جوجه تبديل ميشود . جوجه هاي بلبل بعد از گذشت مدت ده روزقبل از آنكه بتوانند پرواز كنند لانه را ترك ميكنند و براي مدتي نيز در لابلاي بوته ها و شاخه هاي درختان كوچك پنهان ميشوند و در اين مدت پدر ومادر جوجه ها غذاي آنان را تامين ميكنند . جوجه ها در مدت يكماه به آخرين حد رشد خواهند رسيد . هزار دستان از جمله پرندگاني است كه در قفس توليد مثل نمي كند و نگهداري از آن در قفس نيازمند صرف وقت و توجه بيشتر نسبت به ساير پرندگان زينتي است. بلبل را بصورت جوجه يا بالغ صيد ميكنند كه در هر دو حالت نگهداري از آن بدليل نوع تغذيه داراي مشكلاتي ميباشد. چنانچه قصد نگهداري از بلبل بالغ در قفس باشد لازم است تا ماداميكه بلبل به زندگي در قفس عادت نمايد قفس او را با پارچه سفيد رنگ بپوشانند تا با سيم هاي قفس به خود آسيب نرساند
در صورتيكه جوجه بلبل صيد شود با توجه سن جوجه از او در قفس با توجه به مراتب مندرج در ذيل نگهداري مي شود:
چنانچه سن جوجه کمتر از 20 روز باشد تا ماداميكه جوجه بتواند بصورت مستقل تغذيه كند، روزانه به دفعات (15 تا 20 نوبت) دانه پارس (دانه 18 يا دانه مرغ مينا) و همچنين گوشت خام بدون چربي و چرخكرده يا كوبيده شده را بصورت گلوله هاي كوچك در آورده و با آب خيس نموده وداخل دهان جوجه بلبل مي گذارند . چنانچه عمر جوجه در حدود يكماه يا بيشتر باشد مي توان گوشت خام چرخكرده و بدون چربي را به صورت گلوله هاي كوچك در ظرف مناسب قرار داد تا جوجه از آن تغذيه كند .علاوه براين, دانه معروف به دانه پارس (دانه 18 يا دانه مرغ مينا) را قدري خيس نموده وبصورت دايم در دسترس جوجه ها قرار ميدهند. از آنجا كه بلبل پرنده حشره خوار مي باشد, چنانچه در هنگام اسارت نيز بتوان خوراكي مانند لارو مگس ، ملخ هاي كوچك و مورچه را در دسترس او قرار داد مسلما در نوع آواز و توانايي بلبل در آواز خواني موثر خواهد بود
. از جمله مواد غذايي تقويتي براي بلبل تهيه مخلوطي از دانه پارس ، آرد نخودچي ، توت خشك ، فندق و بادام است كه با يكديگر آسياب نموده و با مقداري كم تخم مرغ رنده شده مخلوط مي شود و سپس با قدري آب, مخلوط بدست آمده را مرطوب نموده و به شكل گلوله هاي كوچك در مي آورند تا غذاي مقوي براي بلبل بدست آيد . استفاده از سبزيجات ، كاهو ، هويج و فلفل دلمه اي وسيب نيزدر حد بسيار كم براي تغذيه هزار دستان لازم خواهد بود .هزار دستان و همچنين جوجه هاي آن در صورتيكه به زندگي در قفس عادت نمايند و بدرستي تغذيه و نگهداري گردند در اسارت نيز آواز خواهند خواند .دوران تولك بلبل در فصل زمستان ميباشد و جوجه هاي بلبل نيز در حدود يكماه پس از تولد پرريزي خواهند داشت كه بعد از اين پرريزي رنگ واقعي خود را بدست مي آورند. در دوران تولك لازم است به آنان رسيدگي شده و با غذاي مقوي تغذيه گردند بديهي است در اين دوران مصرف حشرات و گوشت بدون چربي ضروري ميباشد. توصيه ميشود در طي دوران تولک قفس نگهداري بلبل تغيير مکان داده نشود ليکن در ساير مواقع تغيير محل قفس ضروري است وضمنا چنانچه امکان دارد محل قرار گرفتن قفس نزديک درخت باشد که هزاردستان بتواند از حشرات اطراف درخت تغذيه کند.

آمده در خواب جنگل

جنگل افسرده پیر

تشنه لب وامانده در خود

*

*

*

جنگلم باران ندیده

ای تبر لعنت به دستت

*

*

*

دست بردار از سر من

این من تنهای بی کس

جنگل غلتیده در خون

دست من نیست قلب خسته من بغض دارد همیشه عالم     دست من نیست میچکد چشمم یا که از دست عشق می نالم

خوب من بی تو من همین هستم..دل غمین از قطار جا مانده    تشنه عشق لایزال خدا..دست دنیای زشت را خوانده

هیچ خواندی که شاعرت چه نوشت؟هیچ پرسیده ای که دردم چیست  نازنینا سلام..عاشقت هستم..جز فراغ شما ملالی نیست

من برای تو میخندم..لیک قلبم همیشه پر درد است    سیر هستم ز زندگانی خویش بس که دنیا بدی به من کرد است

سینه ام را گرفته غمت آه از درد بی وفایی ها   عشق ها تکه تکه میشوند اما جان گرفتند این جدایی ها

فرض کن علیک

این قصه غصه دار زندگی ما ایراناس

نون گرون شده...قبض آب و برق و گاز و کوفت و زهر مارمو دیدی؟

خوب که چی؟

چی میخوام بگم؟

بابا دلم گرفت از بس گیر دنیا افتادیم..اسیر دنیا شدیم..دیگه حتی سلام که نمی کنیم هیچ...جواب سلام همو هم نمیدیم..فقط مینالیم..

جمعه ندبه میخونیم..که چی امام زمان بیاد؟

بیاد چیکار؟کم اشکشو در آوردیم؟بیاد شرمنده شیم؟

نه!

ما که رومون زیاده...کاری کردیم اماممون شرمنده شه.

وای از ما نامسلمونای مسلمون نما.

وای از ما که حق و باطلو نمیشناسیم و حق به جانبیم همیشه.

ساعت 2:45 دقیقه صبحه و دلم بدجور گرفته.

این چند بیت هم بی ویرایش  تقدیم به تویی که هنوز نشناختمت

سنگ صبور  غصه  و  دردم  بیا.....نیا           دور    دل    تو  بگردم    بیا......نیا

هر جمعه ندبه خواندم و گفتم بیا ولی          از  دل نبود حرف من از دم بیا....نیا

شاخ  نبات...یوسف زهرا...عزیز  مصر          من با دل تو چه  کردم؟! بیا.......نیا

عشقت چه بود؟گرمی خورشید نازنین         انگار یخ شده ام....سردم بیا.....نیا

دنبال مرد نگردی که  (اینجا) نداشتیم         من هم که دیده ای دردنوردم بیا نیا

شاعر به انتها رسید  آری  تمام  شد         سالار  عشق...رادمردم.....بیا....نیا

اما دلم   سرخوش    به   یادت   هست   (..)          آری گله   قلبم  از  این  تقدیر     دارد

هر کس که عاشق شد طنابی گردنش هس           عشق  تو  اما  نازنین  زنجیر     دارد

در  راه  عشقت  هر  که  آمد  زود  وا       داد           بانو  هوا  خواه  تو  قلب  شیر    دارد

آمد  دوباره  جمعه ای  از       درد          لبریز           هفته  چرا  یک  جمعه  دلگیر    دارد

زود  آمدی   و   زود     رفتی              نازنینا            این  زودهایم  بینهایت  دیر       دارد

گفته بودند محرم برسد...غم      آید       چه بگویم به؟ هر  روز  محرم      دارم

خوب میدانم از این مرد چقد دلگیری     چه کنم؟خب به تو عشق دمادم  دارم 

نازنین سهم من از دهر شده تنهایی   چه عجب!خوب که یک حق مسلم دارم

نشده روی ترا هیچ ببینم.....در دل        از تو یک صورت معصوم و مبهم    دارم

گفتی از من بگذر آخ که دست من نیست    آی حوا چه کنم؟خصلت آدم  دارم

گفتی از من بگذر..رفتم و حالا  تازه        راه  در پیش به اعماق جهنم     دارم

دل من کوچک و خرد است ولی ای دنیا   توی آن غصه به اندازه  عالم     دارم

دوباره کوک کن سازتو   آهای جانی گیتار من                                                                               بزن یه آهنگ جدید         دلیل انتظار من

ظاهر سردت رو نبین  دلت پر از سادگیه

این همه قربون صدقه  از روی دلدادگیه

بدجوری شدای توام  اسیر سازت جانی جون

بازم برام گیتار بزن  از لحظه هات برام بخون

حتی اگه بدم باشی  خوبی تو واسه دلم

ترونه های تازتو    بزار تو کاسه دلم

دوست دارم یه عمریه  میخوای برو..یا که بمون

میچکه اشک از گونه هام  اینم دلیل عشقمون

لحظه رفتنش میشه  مردن من..غروب من

کسی که اسم اون شده:  جانی گیتار خوب من

دوباره کوک کن سازتو   آهای جانی گیتار من

بزن یه آهمگ جدید   دلیل انتظار من

play it again johnny guitar

play it again my johnny

maybe you're cold

but you're so warm inside

always a for my johnny....I was

the one they call"Johnny Guitar" for

play it again..Johnny Guitar

whether you go

whether you stay

I love you

what if you're cruel

you can be kind

I know

there was never a man like my Jonny

like the one they call"Jonny Guitar"

singer:pegi lee

گریه برا من و تو..عزیز من گناهه

گریه نکن که اشکات درد و غمه برا من                                                                                   

خودم یه دنیا بغضم..دریا کمه برا من

گریه نکن میدونم..اینجا چقدر غریبی

عزیز..منم اسیرم به درد بد..غریبی

گریه نکن گل من..قربون درد و غمهات

قسم میدم ترو من..به جون درد وغمهات

ببین منو عزیزم..مدیون گریه هاتم

یه عمره دلشکستم..یه عمره زابراتم

قربون اون چشای قشنگ آسمونی

گریه نکن برا من..چقد تو مهربونی

گریه نکن برای..اینهمه برف و سرما

اونطرفا بهاره..اینجا..دو بی خبر..ما

دلم داره می پوسه..گریه نکن امیدم

گریه نکن که تازه اول خط رسیدم

چارقدتو سرت کن..شونه به شونه من

برای زندگونی تویی بهونه من

بیا بریم عزیزم..خسته شدم از اینجا

بیا بریم که دنیا کوچیکه واسه ما

بیا بریم عزیزم..یه شعر تازه دارم

حالا میخوام سرمو رو شونه هات بزارم

گریه نکن عزیزم..تا آخرش باهاتم

گریه نکن..یه عمره..بدجوری چش براتم

به لبها خنده در دل گریه کردم       خودم فهمیده ام با تو چه کردم

برای      رفتن  و  درد  جدایی        خودم  را  نازنین آماده     کردم

شده یک عقده در این سینه تنگ   به تو کل بدی هایی که کردم

ندارم جمله ای لایق تر از این:     قسم بر چشم تو من توبه کردم

 اگر  چه  با  غم  دیرینه  من      آشنا             بودی

 چه  آمد  بر  سرم  بعد  از  تو  باشد خوب من... اما

غمم  این  است.... واویلا  سر  از  تن جدا      بودی

چرا از پیش من رفتی ...چرا  بی  من  سفر   کردی

تو  که  از  کودکی  با  من...برادر...با وفا        بودی

پیمبر رفت و بعدش مادر و بابا وحتی مجتبی و  ایل

 تنها  دل  به  تو  بستند..یعنی تو پناه ایل ما بودی

 تلاوت  می کنی قرآن درون تشت و     می سوزم

همین  دیروز  در  مقتل غریب و  بی صدا      بودی

چرا این گونه با نی می زنندت نازنینم جان شیرینم

 مگر  اینها  نمی دانند  فرزند علی مرتضی  بودی

 و  زینب ماند  و شام و غربت  یک       درد دیرینه

 برادر جان  تو  از  روز  ازل  تنها دلیل کربلا   بودی

 چشمهایت

از درد دلت بویی ببرند!

حتی

مگذار صدایت بلرزد

تا گوشهایت به دل نگیرند..

صبور باش

و

زمزمه کن..بودن را...دیدن و درد کشیدن را!

اما دم نزن!))

 اینها را درخت

به آبشار کوچک همسایه می گفت...

آخر اینجا

درخت هاـ نه ببخش ـ بگذار راحت تر بگویم:

جنگل

تجربه سال ها تبر را دارد

سال ها بی آبی

و سالیان سال تنهای را.

جنگل من

از چه دلتنگی؟!

دسته سرخ این تبر ها

از شاخه های سبز خود خود توست!

که دستهایشان

حالا

از خون سبز نهال هایت

سیراب می شوند!

جنگل سبز من

در سایه ات پناهشان دادی

اکسیژن ریه هایت را تنفس کردند

از میوه هات خوردند

از تنه سروهای آزاده ات...نخل های سربریده...نارون های مفقودالاثر و چنارهای شهیدت

خانه ساختند

و

تازه به دوران رسیدند

این تبر به دستان آستین بلند!

جنگل نازنین من

خبر داری مورچه ها را زیر پا کشتند

و بدون توجه به ضامن غریبشان

نسل آهوها را منقرض کردند؟!

تازه

هر وقت شیری غرید

پشت تو..همین خود تو قایم شدند!

جنگل سر سبز من

چه خواهی کرد

با این تبر های هرزه؟

بگو به آبشار

درد سالیان غربتت را....

سراب واهی  این    جاده ها     را       عزیزم   پشت  سر  بگزار    برگرد

تو که رفتی    نگاهم مرد..من هم...   گلم  بگذر   تو  از  این  کار   برگرد 

اگر چه شاعر  این  شعر دق    کرد       بیا    انگار  نه  انگار          برگرد

ترا جان  نفس های         درختان        از  این  دهکوره   غمبار     برگرد

سحر نزدیک و باران توی راه است       خودت را دست شب نسپار برگرد

دلم  پوسید  از  دلتنگی         تو        فقط  بانوی   من  یکبار      برگرد

دلت  را  با  خودت  بردار      برگرد       بیا   انگار   نه   انگار          برگرد

صحنه صحنه ای ابری

بارش خون و واژگان دردآلود

می چکد از قلم دوباره عطش

می نویسم دوباره آتش و دود





اشکها بی بهانه می ریزیند

زجه ها عاشقانه می خیزند..خیمه ها جرعه جرعه می سوزند

سینه ها شرحه شرحه می شوند اما

نیزه ها نانجیب می افتند





آه ای نخل های خفته برخیزید

قاسم و اکبر و حبیب می افتند





تکه تکه می شود اکبر

تکه های تن عزیز حسین

ساده در وسعت یک جریب می افتند





سهم یک عده نیزه سینه و پهلوست

سهم یک عده طفل قنداقه

عده ای نیز گرچه معدودند

بر زمین بی نصیب می افتند





یک سر از روی نیزه ای افتاد

به گمانم که حضرت عیسی  اینچنین از صلیب می افتند





اتفاقی عجیب می افتد

باورم نیست حضرت عباس

یا امام غریب می افتند





صحنه صحنه ماتم

همه در غصه غرقند نازنین ما هم





سینه ام را دوباره غصه فشرد

آینه دست از سرم بردار

اینقدر روبرویم نشان نده من را

کربلایت کجاست....آیینه؟!

اگر  در خواب هر شب یک نفر را      که می گوید به من برگرد  دارم

و  یا  گاهی  میان        خاطراتم     فقط   یک  سایه  ولگرد    دارم

و شاید آن بلاهایی  که یک عمر      جدایی  بر  سرم  آورد     دارم

اگر چه  در   خیالم      ماهتابی     بدون  ذره  نوری...سرد    دارم

و حتی  در  میان  سفره     عید    همیشه  سبزه هایی  زرد دارم

میان  دفتر  مغشوش        ایام     بدیهایی  که  یارم  کرد     دارم

تمام عمر خود دلخوش به  اینم:     که یک عده  رفیق  مرد    دارم

آنسوی رود مهربان

همینطور دشت سر سبز

آن طرفتر از افق

جایی که آسمان پای زمین را میبوسد

دره ایست به وسعت چشمانت

و کلبه ای با مردی که لباس هایش را میشوید

ببخش

مثل همیشه دارم شعرهایم را آب میکشم

نازنین

گاهی سری به من بزن!

سعی نکن همیشه باشی

ابدیت

توهم کودکانی است که دوست ندارند

در بازی قایم باشک

پیدا شوند...

سرآغاز  تمام  آشناییهاست  یک  لبخند  توخالی     سر آغاز تمام شعرهای تلخ این دفتر..خداحافظ

چرا  این  پا  و  آن  پا میکنی.....چیزی  بگو  حالا      نداری حرفی از  این  ساده تر  بهتر...خداحافظ

و نبض لحظه ها   خشکید  وقتی  آمدی  از  در     به چشمم زل زدی گفتی به من یکسر..خداحافظ

چه ساعت ها  و ایام  قشنگی  داشتم  با  تو      تنفر دارم اکنون من..عزیز مهربان از هر..خداحافظ

تو  داری میروی هر چند بی تو  زود  خواهم  مرد     ولی تاکید دارم  با  غرور  نیم بندم بر..خداحافظ

زمانی  هستی ام   تکثیر   لبخند  تو  بود...آری     تمام عمر من اما شده تخلیص اینک در..خداحافظ

ندارم طاقت حرفی..تو  که  رفتی  همین  حالا      به  پایان  میرسد  من هم گلم  دیگر....خداحافظ

در وحشت از زوزه گرگها

و همهمه باد

توی کوچه پس کوچه ها قدم میزند

ترسی ه وسعت مرگ..

این روزها سنگها سر به هوا شده اند...

و درختان خاکی!

کجایی؟

سرداب....سراب لب تشنه هایی است

که مشکشان

ترک برداشته

اینجا

برای نوشتن تاریخ

دستها را قلم می کنند

کجایی کدخدا

بیا...!